การค้าประเวณีในญี่ปุ่น

การค้าประเวณี

การรับทราบของการขายบริการทางเพศอยู่บนฐานรากของค่าความนิยมด้านวัฒนธรรมที่ไม่เหมือนกันระหว่างสังคม ในสังคมบางที่นางโลมถูกคิดว่าเป็นพวกของวิชาชีพที่มีชื่อเสียง ในที่อื่นๆพวกเขาได้รับไม่ชอบถูกดุด่าแล้วก็ถูกลงโทษด้วยวิธีการทำให้เป็นหินการเช็ดกกักขังรวมทั้งความตาย มีสังคมเพียงแค่ไม่กี่ผู้ที่ใช้กำลังชนิดเดียวกับลูกค้า แน่ๆในหลายสังคมลูกค้าเจอกี่ถ้าหากตามกฎหมายใดๆก็ตามผลพวง 

ในบางวัฒนธรรมการขายบริการทางเพศเป็นเรื่องสำคัญสำหรับเด็กหญิงในฐานะพิธีบูชาของวัยรุ่นหรือเป็นแนวทางการได้รับสินสอดรวมทั้งศาสนาบางศาสนาต้องขายประเวณีในระดับหนึ่ง ชาวภาษากรีกแล้วก็โรมันโบราณได้รับคำบัญชาว่าหญิงคณิกาใส่ชุดพิเศษและก็จ่ายภาษีอย่างหนัก ข้อบังคับฮีบรูมิได้ห้ามการขายบริการทางเพศ แม้กระนั้น จำกัด การกระทำแก่สตรีฝรั่ง ท่ามกลางศาสนพิธีการที่วางไว้โดยโมเสสที่จะควบคุมสุขภาพของสามัญชนมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกี่ยวพันกับโรคติดต่อทางเพศสมาคม

ในยุโรปในช่วง ยุคกลางผู้นำคริสตจักรพยายามฟื้นฟูหญิงโสเภณีที่เป็นโสเภณีและให้ทุนแก่สินสอด อย่างไรก็ตามการค้าประเวณีเฟื่องฟู: มันไม่เพียงทน แต่ยังได้รับการคุ้มครองได้รับใบอนุญาตและควบคุมโดยกฎหมายและมันประกอบด้วยแหล่งรายได้สาธารณะที่สำคัญ สาธารณะซ่องถูกก่อตั้งขึ้นในเมืองใหญ่ทั่วยุโรป ที่เมืองตูลูสประเทศฝรั่งเศสมีการแบ่งปันผลกำไรระหว่างเมืองกับมหาวิทยาลัย ในอังกฤษบอร์เดลอสได้รับอนุญาตจากบาทหลวงแห่งวินเชสเตอร์และต่อมาโดยรัฐสภา

การควบคุมที่เข้มงวดถูกบังคับในช่วงศตวรรษที่ 16 ส่วนหนึ่งเป็นเพราะศีลธรรมทางเพศใหม่ที่มาพร้อมกับการปฏิรูปของโปรเตสแตนต์และการต่อต้านการปฏิรูป ที่สำคัญก็คือการเพิ่มขึ้นอย่างมากของโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ มีการพยายามประคบประหงมเป็นระยะ ๆ รวมถึงแนะนำการตรวจสุขภาพ แต่มาตรการดังกล่าวมีประโยชน์น้อยมาก

ในปลายศตวรรษที่ 19 มีการเปลี่ยนแปลงในสังคมตะวันตกที่พยายามฟื้นฟูการค้าประเวณี ด้วยการเพิ่มขึ้นของสตรีนิยมหลายคนมองว่าเสรีภาพชายเป็นภัยคุกคามต่อสถานะของผู้หญิงและสุขภาพร่างกาย ผู้ที่มีอิทธิพลก็คือลัทธิศีลธรรมทางศาสนาแบบใหม่ในประเทศโปรเตสแตนต์ แคมเปญต่อต้านการเจริญรุ่งเรืองจากยุค 1860 มักเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวทางอารมณ์และการลงคะแนนเสียงของผู้หญิง ความร่วมมือระหว่างประเทศเพื่อยุติการจราจรในสตรีเพื่อการค้าประเวณีเริ่มต้นขึ้นในปี 1899 ในปี 1921สันนิบาตแห่งชาติได้จัดตั้งคณะกรรมการด้านการจราจรในสตรีและเด็กและในปีพ. ศ. 2492สหประชาชาติสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติประชุมการปราบปรามการค้าประเวณี

ใน สหรัฐอเมริกาการค้าประเวณีเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดจนกระทั่งทางสหพันธรัฐพระราชบัญญัติแมนน์ (1910) ซึ่งห้ามการขนส่งสตรีระหว่างรัฐเพื่อ“ จุดประสงค์ที่ผิดศีลธรรม” ในปี 1915 เกือบทุกรัฐผ่านกฎหมายที่ห้ามโสเภณีหรือควบคุมการค้าประเวณี หลังสงครามโลกครั้งที่สองการค้าประเวณียังคงเป็นสิ่งต้องห้ามในประเทศตะวันตกส่วนใหญ่ หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายหลายแห่งเริ่มกังวลกับการควบคุมอาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติโดยเฉพาะอย่างยิ่งการขโมยและโจรกรรมที่กระทำกับลูกค้า เจ้าหน้าที่ยังแทรกแซงเพื่อป้องกันไม่ให้เด็กผู้หญิงถูกบังคับให้ค้าประเวณี (“ ทาสผิวขาว”)

การค้าประเวณีเป็นสิ่งผิดกฎหมายในประเทศสหรัฐอเมริกาส่วนใหญ่แม้ว่าจะเป็นเรื่องถูกกฎหมายในบางประเทศก็ตามเนวาดา ในประเทศส่วนใหญ่ในเอเชียและตะวันออกกลางการค้าประเวณีเป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่ยอมรับอย่างกว้างขวาง ในบรรดาประเทศมุสลิมส่วนใหญ่ตุรกีมีการค้าประเวณีอย่างถูกกฎหมายและทำให้อยู่ภายใต้ระบบการตรวจสุขภาพสำหรับผู้ให้บริการทางเพศและในบังคลาเทศค้าประเวณีเป็นสิ่งที่ถูกกฎหมาย แต่พฤติกรรมที่เกี่ยวข้องเช่นการชักชวนเป็นสิ่งต้องห้าม ในบางประเทศในเอเชียการมีส่วนร่วมของเด็กในการค้าประเวณีทำให้เกิดการเติบโตของ "การท่องเที่ยวทางเพศ"

โดยผู้ชายจากประเทศที่การกระทำดังกล่าวผิดกฎหมาย หลายประเทศในละตินอเมริกายอมรับการค้าประเวณี แต่ จำกัด กิจกรรมที่เกี่ยวข้อง ยกตัวอย่างเช่นในบราซิลซ่องโสเภณีและการแสวงประโยชน์จากเด็กนั้นผิดกฎหมาย ตั้งแต่ทศวรรษ 1980 ทัศนคติต่อการค้าประเวณีได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงผ่านการพัฒนาที่สำคัญสองประการ หนึ่งคือการแพร่กระจายทั่วโลกของโรคเอดส์ซึ่งเพิ่มความกังวลเกี่ยวกับปัญหาสุขภาพของประชาชนที่เกิดจากการค้าประเวณี

สนับสนุนโดย บา  คา  ร่า

 ในแอฟริกาโดยเฉพาะปัจจัยหนึ่งในการแพร่ระบาดของโรคเอดส์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วนั้นเป็นอุตสาหกรรมการค้าประเวณีที่ให้บริการแก่แรงงานอพยพ การพัฒนาที่มีอิทธิพลครั้งที่สองคือการต่ออายุความสนใจของสตรีและมุมมองที่การค้าประเวณีเป็นทั้งผลและอาการของการแสวงหาผลประโยชน์จากเพศ สะท้อนให้เห็นถึงทัศนคติที่เปลี่ยนไปเหล่านี้ในช่วงทศวรรษ 1980 มีการจ้างคนทำงานบริการระยะกลางที่เป็นกลางมากขึ้นเพื่ออธิบายผู้ที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมทางเพศเชิงพาณิชย์ เป็นการยากที่จะพูดคุยเกี่ยวกับภูมิหลังหรือเงื่อนไขของโสเภณีเนื่องจากสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันมากเกี่ยวกับพวกเขามาจากการศึกษาของบุคคลที่ยากจนและด้อยโอกาสคนที่มีแนวโน้มที่จะมาติดต่อกับศาลและหน่วยงานราชการ

ยกตัวอย่างเช่นมีสตรีทเวิร์คกิ้งเกอร์เป็นที่รู้จักมากกว่าผู้หญิงที่มีสถานะสูงกว่าซึ่งสามารถเลือกลูกค้าและสภาพการทำงานได้มากกว่า อย่างไรก็ตามจากการศึกษาที่มีอยู่ก็มีเหตุผลที่จะยืนยันว่าผู้ให้บริการเพศหญิงมักจะเสียเปรียบในเชิงเศรษฐกิจและขาดทักษะและการฝึกฝนเพื่อสนับสนุนตัวเอง หลายคนถูกชักจูงตั้งแต่อายุยังน้อยสู่การค้าประเวณีและอาชญากรรมที่เกี่ยวข้องและการพึ่งพายาเสพติดอาจเป็นปัจจัยที่ทำให้รุนแรงขึ้น พวกเขามักจะได้รับการจัดการโดยผู้ให้กำเนิดชายหรือแมงดาหรือผู้บังคับบัญชาหรือท่านผู้หญิงในบ้านของการค้าประเวณี

อันตรายต่อสุขภาพโสเภณีรวมถึงโรคติดต่อทางเพศบางส่วนที่อาจจะได้มาจากการใช้ยาเสพติด การค้าประเวณีชายได้รับความสนใจจากสาธารณชนน้อยในวัฒนธรรมส่วนใหญ่ การค้าประเวณีชายที่เป็นเพศตรงข้าม - ที่เกี่ยวข้องกับชายที่ได้รับการว่าจ้างจากหรือสำหรับผู้หญิง - นั้นหายาก โสเภณีชายรักร่วมเพศอาจมีอยู่ในสังคมส่วนใหญ่แม้ว่าในศตวรรษที่ 20 เท่านั้นที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่สำคัญและความชุกเพิ่มขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 และต้นศตวรรษที่ 21