การขนส่งทางรถไฟ

การขนส่งทางรถไฟหรือการขนส่งรถไฟเป็นวิธีการถ่ายโอนผู้โดยสารและสินค้าเกี่ยวกับยานพาหนะล้อวิ่งอยู่บนรางซึ่งตั้งอยู่บนแทร็ก ในทางตรงกันข้ามกับการขนส่งทางถนนที่ยานพาหนะที่วิ่งบนพื้นผิวเรียบเตรียมรถราง ( กลิ้งหุ้น ) ถูกชี้นำทิศทางโดยเพลงที่พวกเขาทำงาน รางมักจะประกอบด้วยรางเหล็กติดตั้งบนเนกไท (หมอน) ตั้งในบัลลาสต์ซึ่งหุ้นกลิ้งมักจะพอดีกับล้อโลหะเคลื่อนไหว รูปแบบอื่น ๆ ก็เป็นไปได้เช่นแทร็กพื้น นี่คือจุดที่รางยึดกับฐานคอนกรีตที่วางอยู่บนพื้นผิวดินที่เตรียมไว้  สต็อกกลิ้งในระบบขนส่งทางรถไฟพบความต้านทานแรงเสียดทานต่ำกว่ายานพาหนะบนถนนที่เหนื่อยล้าจากยางดังนั้นรถโดยสารและรถบรรทุก (รถตู้และรถเกวียน) สามารถนำมาประกอบเข้ากับรถไฟที่ยาวกว่าได้ การดำเนินการจะดำเนินการโดยบริษัท รถไฟให้บริการขนส่งระหว่างสถานีรถไฟหรือศูนย์บริการลูกค้า กำลังจากตู้รถไฟที่ดึงพลังงานไฟฟ้าจากระบบไฟฟ้าหรือสร้างพลังของตัวเองโดยปกติเครื่องยนต์ดีเซลหรือประวัติศาสตร์เครื่องยนต์ไอน้ำ แทร็กส่วนใหญ่จะมาพร้อมกับระบบการส่งสัญญาณ ทางรถไฟเป็นระบบขนส่งทางบกที่ปลอดภัยเมื่อเทียบกับการขนส่งรูปแบบอื่น [Nb 1] การขนส่งทางรถไฟมีความสามารถในการใช้ประโยชน์จากผู้โดยสารและขนส่งสินค้าและประสิทธิภาพการใช้พลังงานในระดับสูง แต่มักจะมีความยืดหยุ่นน้อยกว่าและมีความคุ้มทุนมากกว่าการขนส่งทางถนนเมื่อพิจารณาถึงระดับการจราจรที่ลดลง ที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันคน / รถไฟสัตว์ลากวันที่กลับไปศตวรรษที่ 6 ในเมืองโครินธ์ ,

: สนับสนุนโดย pussy888thai

กรีซ การขนส่งทางรถไฟแล้วเริ่มในช่วงกลางศตวรรษที่ 16 ในเยอรมนีในรูปแบบของม้าขับเคลื่อนรถกระเช้าไฟฟ้าและwagonways การขนส่งทางรถไฟที่ทันสมัยเริ่มต้นด้วยการพัฒนาของอังกฤษตู้รถไฟไอน้ำในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ดังนั้นระบบรถไฟในบริเตนใหญ่จึงเก่าแก่ที่สุดในโลก ถูกสร้างขึ้นโดยจอร์จสตีเฟนสันและลูกชายของเขาโรเบิร์ตของ บริษัทโรเบิร์ตสตีเฟนสันและ บริษัทที่Locomotionฉบับที่ 1เป็นรถจักรไอน้ำคันแรกที่ให้บริการผู้โดยสารบนเส้นทางรถไฟสาธารณะสต็อกตันและดาร์ลิงตันรถไฟในปี 1825 จอร์จสตีเฟนสันยังสร้างเส้นทางรถไฟระหว่างเมืองสาธารณะแห่งแรกในโลกที่ใช้ตู้รถไฟไอน้ำตลอดเวลาลิเวอร์พูลและ แมนเชสเตอร์รถไฟที่เปิดในปี ค.ศ. 1830 ด้วยเครื่องยนต์ไอน้ำหนึ่งสามารถสร้างรถไฟฉีดซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญของการปฏิวัติอุตสาหกรรม นอกจากนี้ทางรถไฟลดต้นทุนการขนส่งและอนุญาตให้สินค้าสูญหายน้อยลงเมื่อเทียบกับการขนส่งทางน้ำซึ่งเผชิญหน้ากับการจมเรือเป็นครั้งคราว การเปลี่ยนแปลงจากคลองไปยังทางรถไฟที่ได้รับอนุญาตสำหรับ "ตลาดแห่งชาติ" ซึ่งราคามีความหลากหลายน้อยมากจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่ง การแพร่กระจายของเครือข่ายทางรถไฟและการใช้ตารางเวลารถไฟนำไปสู่มาตรฐานของเวลา (เวลารถไฟ) ในสหราชอาณาจักรตามเวลามาตรฐานกรีนิช ก่อนหน้านี้เมืองใหญ่และเมืองจะเปลี่ยนแปลงเวลาท้องถิ่นเทียบกับ GMT การประดิษฐ์และการพัฒนาทางรถไฟในสหราชอาณาจักรเป็นหนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ทางเทคโนโลยีที่สำคัญที่สุดของศตวรรษที่ 19 รถไฟใต้ดินแห่งแรกของโลกคือรถไฟนครหลวง (ส่วนหนึ่งของรถไฟใต้ดินลอนดอน ) เปิดในปี 1863 ในยุค 1880 แนะนำไฟฟ้ารถไฟนำไปสู่กระแสไฟฟ้าของแทรมและระบบขนส่งมวลชน เริ่มต้นในช่วงปีพ. ศ. 2483 รถไฟที่ไม่ใช้ไฟฟ้าในประเทศส่วนใหญ่มีระเนระนาดไอน้ำถูกแทนที่ด้วยดีเซล - ไฟฟ้าระเนระนาดด้วยกระบวนการเกือบจะเสร็จสมบูรณ์ในยุค 2000 ในช่วงทศวรรษที่ 1960 มีการนำระบบรถไฟความเร็วสูงมาใช้ในประเทศญี่ปุ่นและต่อมาในประเทศอื่น ๆ หลายประเทศอยู่ในกระบวนการของการเปลี่ยนหัวรถจักรดีเซลไฟฟ้าระเนระนาดส่วนใหญ่เนื่องจากความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นวิตเซอร์แลนด์ซึ่งใช้เครือข่ายไฟฟ้าอย่างสมบูรณ์ รูปแบบอื่น ๆ ของการขนส่งภาคพื้นดินแบบมีไกด์นอกคำจำกัดความของรถไฟแบบดั้งเดิมเช่นmonorailหรือmaglevได้รับการทดลอง แต่ได้เห็นการใช้งานที่ จำกัด