ป่าไม้

ป่าไม้ คือในความหมายกว้างที่ดินปกคลุมไปด้วยต้นไม้  หรือในความหมายแคบ ๆ ตรงกันกับไม้ (หรือในสหรัฐอเมริกา plurale tantum ป่า) ป่าที่มีความหนาแน่นต่ำเป็นที่อยู่อาศัยแบบเปิดโล่งซึ่งมีแสงแดดส่องถึงและมีร่มเงา จำกัด (ดูความแตกต่างระหว่างอังกฤษอเมริกันและออสเตรเลียอังกฤษอธิบายด้านล่าง) วูดแลนด์อาจสนับสนุน understory ของพุ่มไม้และพืชสมุนไพรรวมถึงหญ้า วูดแลนด์อาจเปลี่ยนสภาพไปสู่พุ่มไม้ภายใต้สภาพอากาศแห้งหรือในช่วงแรกของการสืบทอดหลักหรือรอง พื้นที่ที่มีความหนาแน่นสูงกว่าของต้นไม้ที่มีหลังคาปิดส่วนใหญ่ที่ให้ร่มเงาที่กว้างขวางและเกือบต่อเนื่องมักเรียกกันว่าป่าไม้ ความพยายามอย่างกว้างขวางโดยกลุ่มนักอนุรักษ์ได้ทำขึ้นเพื่ออนุรักษ์ป่าไม้จากการทำให้เป็นเมืองและการเกษตร: ป่าไม้ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของรัฐอินเดียนาเป็นตัวอย่าง

ประเทศอังกฤษ ป่าไม้ถูกนำมาใช้ในการจัดการป่าไม้ของอังกฤษเพื่อหมายถึงพื้นที่ที่มีต้นไม้ปกคลุมซึ่งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติและได้รับการจัดการในขณะที่ป่ามักใช้ในเกาะอังกฤษเพื่ออธิบายการทำสวนมักจะกว้างขวางกว่าหรือการล่าสัตว์ป่า คำจำกัดความทางกฎหมายและอาจไม่เป็นป่าเลย  คำว่าป่าโบราณใช้ในการอนุรักษ์ธรรมชาติของอังกฤษเพื่ออ้างถึงดินแดนป่าที่มีมาตั้งแต่ปี 1600 และบ่อยครั้งที่ (แม้ว่าจะไม่เสมอไป) เป็นพัน ๆ ปีนับตั้งแต่ยุคน้ำแข็งครั้งสุดท้าย  (เทียบเท่ากับยุคโบราณของอเมริกา - ป่าไม้การเจริญเติบโต)

อเมริกาเหนือ วูดล็อตเป็นคำอเมริกันที่มีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดซึ่งหมายถึงยืนของต้นไม้โดยทั่วไปใช้สำหรับฟืน ในขณะที่ไม้ในทางเทคนิคมักมีหลังคาปิดพวกเขามีขนาดเล็กมากที่แสงแทรกซึมจากขอบทำให้พวกเขาอยู่ใกล้กับระบบนิเวศป่าไม้กว่าป่านิเวศวิทยา

ออสเตรเลีย ในออสเตรเลียป่าไม้นั้นถูกกำหนดให้เป็นพื้นที่ที่มีต้นไม้ปกคลุมด้วยป่าโปร่ง (10–30%) และป่าไม้ที่เปิดนั้นมีป่าไม้ที่อยู่ห่างออกไป (<10%) ป่ายังแบ่งย่อยเป็นป่าสูงหรือป่าต่ำถ้าต้นไม้สูงกว่า 30 ม. (98 ฟุต) หรือต่ำกว่า 10 เมตร (33 ฟุต) ตามลำดับ ตรงข้ามกับป่าซึ่งมีต้นไม้ปกคลุมมากกว่า 30%